شرکت‌های فولادی ایالات متحده، میلیاردها دلار برای تولید جدید فولاد کم‌کربن تزریق می‌کنند، ریسکی که آن‌ها امیدوارند تا با تشدید فشارهای جهانی برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای، به کمک آن‌ها بیاید.

صنعت فولاد یکی از بزرگترین منتشرکنندگان گازهای گلخانه‌ای در جهان، به دلیل استفاده از کوره‌های انفجاری زغال‌سنگ، با فشار سرمایه‌گذاران و دولت‌های جهان برای کاهش آلودگی کربن، مواجه است. بزرگترین فولادسازان ایالات‌متحده، که از قیمت بالای فولاد داخلی بهره‌مند شدند، در ماه سپتامبر اعلام کردند که با جایگزینی کوره‌های زغال‌سنگ با انتشارکربن بالا با کوره‌های قوس الکتریکی، تولید خود را به سمت کارخانه‌های کوچک توسعه دادند. برای فولادسازان، این فناوری جدید فرصتی برای غلبه بر رقبای خارجی با آلایندگی بالاتر و جلوگیری از شکست خوردن از استارتاپ‌های فولاد سبز است.

در عین حال افزودن ظرفیت داخلی جدید، خطر تولید بیش از حد فولاد را در بازاری که قیمت‌ها به طور مصنوعی به واسطه تعرفه‌هایی که مانع ورود فولاد خرجی آلاینده‌تر و ارزان‌تر می‌شوند، ایجاد می‌کند.

افزایش تولید همراه با پایان موانع تجاری ایالات‌ متحده می‌تواند سقوط عمده قیمت فولاد را در بازار رقم بزند.

فولادسازانی مانند US Steel که در ماه سپتامبر سرمایه‌گذاری‌های جدید خود را در کارخانه‌های کوچک اعلام کردند، این استدلال را رد می‌کنند.

آماندا مالکوفسکی، سخنگوی US Steel  در ایمیلی بیان کرد: “هدف ما ایجاد توانایی است، نه ظرفیت، برای بهتر شدن نه  بزرگتر شدن.” او در ادامه گفت: “با سرعت بخشیدن به انتقال به فولادسازی در کارخانه‌های کوچک و کارآمدتر، ما انتظار داریم که با بهبود سودآوری در طول چرخه‌ی تولید و کاهش سرمایه و شدت کربن، به متمایز کردن خود در برابر ظرفیت کم کارایی ادامه دهیم.”

شرکت‌های فولادی ایالات‌متحده به دلیل قیمت های بالای فولاد داخلی، فضا برای ریسک کردن دارند. شاخص ورق رول گرم NYMEX ایالات متحده، به عنوان معیار صنعت که در اندازه گیری ارزش قراردادهای فولادی مورد استفاده می‌باشد، در 22 سپتامبر به 1959 دلار در هر تن رسید که نسبت به 600 دلار قیمت سال قبل، 226.5 درصد افزایش داشت. این امر، صنعت را از نوسانات سایر مواد اولیه، مانند قیمت بالای گاز طبیعی که به تولیدکنندگان فولاد اروپایی لطمه می‌زند، مصون می‌کند.

در 16 سپتامبر، شرکت US Steel اعلام کرد یک پروژه‌ی کارخانه‌ی کوچک 3 میلیارد دلاری با استفاده از کوره‌های قوس الکتریکی در منطقه ی غرب میانی خواهد ساخت. فقط چند روز بعد، در ۲۰ سپتامبر، شرکت فولاد Nucor هم اعلام کرد که قصد دارد کارخانه فولاد کوره قوس الکتریکی به ارزش ۲٫۷ میلیارد دلار را در غرب میانی بسازد.

شرکت‌ها خود را برای دنیایی آماده می‌کنند که از آن‌ها می‌خواهد فولادی تولید کنند که آلایندگی بسیار کم‌تری داشته باشد. اتحادیه اروپا مالیات بر واردات را براساس شدت کربن آن محصولات در نظر می‌گیرد و به صورت کاملاً جدی، جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، مقابله با تغییرات آب و هوا را یکی از محورهای جاه‌طلبی‌های سیاست خود قرار داده است.

تابستان امسال، سازمان‌های غیرانتفاعی برای پیشبرد اهداف کاهش کربن به رئیس جمهور بسیار متکی بودند و دموکرات‌های مترقی نیز به دنبال این هستند که “هزینه آلاینده‌های کربن” واردات فولاد و سایر کالاها را در لایحه‌ی بزرگ بودجه خود لحاظ کنند.

گلن هوروویتز، مدیرعامل گروه محیط زیست Mighty Earth، در ماه آگوست، به آژانس اس اند پی گلوبال مارکت گفت: “من فکر نمی‌کنم هیچ محصولی که با استفاده از زغال سنگ تولید شود، بتواند با آب و هوا سازگار باشد … هدف ما حذف زغال سنگ از فرآیند فولادسازی و حرکت به سمت مواد با پایداری بیش‌تر است.” هوروویتز گفت که Mighty Earth در حال مذاکره با خودروسازان برای ملحق شدن به کمپین خرید محصولات فولادی پاک تر است.

شرکت‌ها با نگرانی‌های بالقوه مبتنی بر فن آوری ناشی از استارتاپ‌های جدیدی روبرو هستند که با حجم زیادی از نقدینگی، تامین مالی شده‌اند. بوستون متال، که بیل گیتس میلیاردر را از جمله حامیان خود می‌داند، روی فرآیند تولید فولاد بدون انتشار کربن کار می‌کند و استارتاپ سوئدی H2 Green Steel، نیز در حال افزودن 5/2 میلیارد یورو برای ساخت کارخانه فولاد مبتنی بر هیدروژن در قسمت شمالی کشور می‌باشد.

شرکت‌های فولادی بزرگ دیگری نیز پروژه‌های کوره قوس الکتریکی یا EAF را اعلام کرده اند:  شرکت فولاد سازی آمریکاییSteel Dynamics  در حال ساخت یک کارخانه‌ی کوره قوس الکتریکی در تگزاس و یک سرمایه‌گذاری مشترک با آرسلورمیتال لوکزامبورگ است و کارخانه‌ی فولاد نیپون ژاپن بودجه ساخت تاسیسات EAF را در آلاباما تأمین می‌کند.

خطر پیش رو

صنعت فولاد ایالات متحده تنها بخش کوچکی از تولید فولاد جهانی را تشکیل می‌دهد و به همین دلیل تحت سلطه چین است.

مایکل کورلی، تحلیلگر خدمات سرمایه گذاران Moody در مصاحبه‌ای گفت: “به نظر می‌رسید که آن‌ها(فولادسازان آمریکایی)، در مورد افزودن ظرفیت اضافی بسیار محتاطانه رفتار می‌کنند.” وی افزود: “مشخص نیست که آیا شرکت‌هایی که برای تولید فولاد پاک‌تر برنامه‌ریزی می‌کنند، همزمان برنامه‌ی خروج از انتشار شدید گازهای گلخانه‌ای را به صورت غیرمستقیم انجام می‌دهند یا خیر.”

آن‌ها هم‌چنین با این خطر مواجه هستند که دولت بایدن تصمیم بگیرد تعرفه‌های بالای وضع شده توسط دولت ترامپ برای فولاد را ادامه ندهد. انتظار می‌رود ایالات متحده و اتحادیه اروپا در مذاکرات برای کاهش تعرفه‌های فولاد و آلومینیوم در دوران ترامپ تا پایان سال 2021 به نتیجه برسند.

موسسه آهن و فولاد آمریکا، یک گروه صنعتی از فولادسازان صنعتی آمریکایی، در 3 سپتامبر نامه‌ای به بایدن ارسال کرد و خواستار “اقدامات تجاری موثر” برای جلوگیری از افزایش واردات فولاد از اتحادیه اروپا و همکاری با اتحادیه اروپا برای انجام اقدامات اصلاحی در خصوص حد تولید کربن به منظور مقابله با تغییرات آب و هوایی که به تولیدکنندگان فولاد پاک امتیاز می‌دهند، شد.

(S&P Global Platts, 30 Sep, 2021)